Około 30 lat temu rozwiodłem się z żoną. Po rozwodzie nie zadzwoniłem na policję, ponieważ moja żona i córka przeprowadziły się do innego miasta. Początkowo dzwoniłem do żony, aby porozmawiać z córką, ale potem i ją straciliśmy. Zostałem zupełnie sam. Moje życie osobiste nie układało się najlepiej.
Nie ożeniłem się przez kilka lat. I szczerze mówiąc, nie chciałem. Chciałem odbudować relację z córką… W ten sposób żyłem samotnie przez ponad 15 lat. Moje życie było monotonne, nudne. Ale tak było do czasu, gdy otrzymałem wiadomość w mediach społecznościowych od mojej córki, mówiącą: “Nienawidzę cię. Jak możesz o nas nie dbać?”.
Okazało się, że moja córka od kilku lat zmaga się z chorobą, a niedawno przeszła poważną operację… Nawet o tym nie wiedziałam. Potem próbowałem wznowić naszą komunikację, ale zawsze odpowiadała mi sucho i obojętnie. Rok później poznałem kobietę i postanowiliśmy się pobrać.
Sześć miesięcy po ślubie urodził nam się syn. Postanowiłem podzielić się dobrą nowiną z córką, ale już wtedy się pokłóciliśmy: powiedziała, że moja żona zabrała syna na spacer.
Oczywiście w to nie uwierzyłem. Potem dowiedziałem się, że zostałem dziadkiem. Poprosiłem córkę, aby podała mi swój dokładny adres, abym mógł zobaczyć się z wnuczką. Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, zrobiła to. Cała rodzina poszła ją odwiedzić, ale powiedziała nam, że nie mamy prawa nawet przekroczyć jej progu.
Dręczyłem się w nocy przez długi czas, zastanawiając się, dlaczego moja córka tak na nas zareagowała, i przypomniałem sobie, co powiedziała o mojej żonie. Dla zabawy zrobiłem test z moim synem. Okazało się, że córka miała rację. Następnie złożyłem pozew o rozwód. Ponieważ mój dom był zarejestrowany na nazwisko żony, zostałem na ulicy bez niczego. Nie mam żadnych krewnych. Moja córka, moja jedyna krewna, nie chce mnie widzieć ani słyszeć. Co powinienem zrobić? Jak powinienem żyć i, co najważniejsze, z czego?
