Natalia w dniu swoich urodzin zamierzała odwiedzić syna w mieście. Mieszkała w wiosce niedaleko syna. Autobus jechał tam dwa razy dziennie – o szóstej rano i o czwartej wieczorem. Musiałem wsiąść do pierwszego autobusu, ponieważ nie chciałem zostać na noc z moim synem Natalie, z powodu stosunku synowej Oksany do niej.
Miała jeden ոроблема – autobus przyjechał do miasta wcześnie, a jej syn i synowa zwykle spali w tym czasie. Musiałem usiąść na ławce i poczekać do ósmej rano. Jej synowa spotkała ją nieprzyjazną. – Czego ty, Natalia Fedorovna, nie siedzisz w swojej wiosce? Jesteś starcem, musisz pomyśleć o swoim zdrowiu. A dla nas twoje przybycie jest bardzo nieodpowiednie. Zadzwoniłbyś nawet przed wyjazdem.
Natalia wyszła za mąż w wieku dwudziestu lat. Jej przyszły mąż był o pięć lat starszy od niej, a ostatnio, po tym jak ukończył studia zaoczne w instytucie rolniczym, dostał pracę jako mechanik w zbiorowym garażu. Natalia pracowała jako szefowa magazynu zbiorowego gospodarstwa. Będąc w klubie na tańcu, podszedł do niej miły facet i zaprosił ją do tańca.
– Sasha, przedstawił się. Więc się poznali, a po tańcu w klubie już czekali na lokalnych facetów. – Mechaniku, eskortujesz nasze dziewczyny? Jest ktoś, kogo można odpędzić ”, powiedział najbardziej zwinny z nich. – I możesz napisać oświadczenie.. – Sasha odpowiedziała. – W dwóch egzemplarzach……. Za siedemdziesiąt dwa tygodnie rozważymy „dodał po przerwie. Chłopaki pozostali na miejscu, najwyraźniej trawiąc to, co usłyszeli.
Ślub był skromny. Mężczyzna, oprócz swojego młodszego brata, który po ukończeniu studiów został właśnie zatrudniony jako kierownik działu mieszkaniowego i komunalnego w mieście, nie miał nikogo. Bracia wychowali się w sierocińcu. Rodzice Nataszy nie byli bogatymi ludźmi, obaj pracowali na zbiorowej farmie jako zwykli pracownicy.
Stół został ustawiony w domu rodziców. Zaprosili najbliższych ludzi, gdzie przewodniczący kołchozu wręczył im klucze do domu, który Sasha przydzielono jako specjalistę. Rok później Natasha została zabrana na poród. Czekam z bliźniakami, widząc ją, mężczyzna powiedział. Oboje marzyli o dwójce dzieci naraz – chłopcu i dziewczynie. Narodziny były normalne, chłopiec poszedł. Dwie godziny później Natasha przyprowadziła głodnego syna.
Kiedy go nakarmiła, na oddział wszedł lekarz i szef oddziału położniczego Vera Vasilievna. Kierownik był dobrze zaznajomiony z rodzicami Nataszy. Zanim weszła do instytutu medycznego, ona i jej rodzice mieszkali w tej samej wiosce, byli sąsiadami. – Dzisiaj jedna mama napodilsya syn i napisała odmowę. Roll icteric i lewy. Nie było sposobu, abyśmy ją przekonali. Chłopiec jest zdrowy i bardzo ładny.
Czy po ciszy zapytała Vera Vasilievna, czy chciałeś bliźniaków? Może weź tego dzieciaka? Szkoda dać to schronieniu. A sam twój mąż wychował się w sierocińcu. Myślę, że nie będzie miał nic przeciwko? I zrozumiemy vsk, jakbyś był bliźniakiem napodili. Potem dodała: – Jeśli nie chcesz, możemy sformalizować adopcję.
Ale zajmie to tyle czasu, a dziecko będzie trudne. I nie wiadomo, czy ci to dadzą, czy nie. Vera Vasilievna była dobrym specjalistą i po prostu wspaniałą osobą. Być może dlatego, że dobrze znała rodzinę Natalie, zwróciła się do niej z tą nielegalną ofertą. A może w tym czasie ludzie byli inni, bardziej ludzcy.
Natalia nie mogła wypowiedzieć od tłumu słowa o swoich uczuciach. – Myślisz o tym. Kilka lat później podziękujesz nam – dodał lekarz. I wyszli. Wieczorem Sasha przybyła do szpitala. Wiem, czym jest sierociniec. Zdecydował, że bliźniacy zrozumieją poród. Sasha przyszedł spotkać się z żoną z bliźniakami na przewodniczącej Wołdze. Podając żonie ogromny bukiet róż, głowę – butelkę musującą i pudełko słodyczy, wziął oboje dzieci w ramiona.
“„Usiądź, matko bohaterko!”!” żartował: „sam głowa kazała zabrać samochód. Kierowca otworzył drzwi przed Natalką: – napompowany wiatrem, jak królowa! Postanowili nazwać swojego syna Pawła i recepcjonistę – Piotra, na cześć apostołów, ponieważ oboje urodzili się 12 lipca. Dzieci dorastały inaczej. Jeśli Piotr był łagodnym chłopcem, to Pavlik był odważny i nieposłuszny.
Obaj ukończyli szkołę w rodzinnej wiosce, obaj weszli do szkół wyższych. I żaden z nich nie wiedział, że jeden z nich nie był tubylcem. Marina, żona Petera, była przyjazną kobietą i nie zwracała się do swojej teściowej, z wyjątkiem „matki”.” Żona Pavla, Oksana, nazywała ją tylko swoim drugim imieniem i traktowała ją ze słabo ukrytą pogardą.
Mieszkali w mieście, dwadzieścia minut autobusem. Cała trójka żyła, wnuk miał już piętnaście lat. Ostatni raz miała je pięć lat temu, kiedy zmarła Sasha. Piotr mieszkał w Kijowie, ale co roku odwiedzali jego matkę. Cała czwórka przyszła z dwójką wnuków. Kiedy Sasha umarła, Marina powiedziała: – Mamo, rusz się z nami zamieszkać, że będziesz tu sam.
Zwłaszcza w jego domu. Bez taty będzie ciężko. “„Dopóki moje stopy odejdą, zjem więcej i będzie tam widoczne” – odpowiedziała. Natalia siedziała na ławce w pobliżu domu Pavela i czekała, aż wszyscy się obudzą. Dokładnie o ósmej poszła na drugie piętro i słuchała przy zamkniętych drzwiach. Za drzwiami zapadła cisza. – Nadal śpią.
Usiądę tutaj na schodach – zdecydowała i usiadła na schodach. Około pół godziny później zabrzmiał dźwięk drzwi i Paul wyszedł na lądowisko. – Mamo, znowu jesteś? Oksana i jej syn poszli odpocząć w Turcji. I pilnie muszę być na spotkaniu z klientem. Nikogo nie ma w domu. Weź taksówkę i idź do domu, wieczorem zadzwonię, a on wepchnął jej dwieście hrywien, zapominając o jej urodzinach.
Zapominając, że nigdy nie miała telefonu. Natasha płakała na dworcu autobusowym do wieczornego autobusu. Zbliżając się do domu, zauważyła samochód w pobliżu domu. Syn Peter naprawił werandę, wnuki posiekały drewno na opał, pieczone ciasta Marina. Stół przed jej przybyciem był już ustawiony. Wszystkiego najlepszego mamo ”, jej syn i synowa pogratulowali.
“„Żyj długo, babciu” – dodały wnuki w refrenie. Wieczorem po świątecznej kolacji, kiedy synowa i wnuki położyły się spać, Natalia podeszła do syna i powiedziała: „Petya, chcę żałować przed tobą. Tata i ja nie jesteśmy z tobą spokrewnieni. Jesteś naszym recepcjonistą. Wybacz nam. – Tak, wiem mamo. W 10 klasie nauczyłem się „dobrych” ludzi. Ale nie chciałem cię denerwować moim ojcem, więc nie pytałem o nic: „syn uprzejmie odpowiedział. “„Dla nas wszystkich zawsze będziesz królową” – dodał, przypominając jej dawno zapomniane słowa kierowcy Wołgi.
